Zaliczka na środek trwały – z wyłączeniem samochodów, budynków i budowli – może być od niedawna kosztem podatkowym. Natomiast w ujęciu rachunkowym nie wpływa na wynik i należy ją wykazywać w rozrachunkach.

Weronika Król, Starszy konsultant w Grupie UHY ECA, wskazuje w swej publikacji, iż wydatki na nabycie środka trwałego odnosi się w ciężar kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne, które nalicza się od ich wartości początkowej.

Autorka przedstawia jak należy zaewidencjonować:

• • wpłatę zaliczki na zakup środka trwałego

• • zakup środka trwałego i przyjęcie do ewidencji księgowej (po jego dostawie i otrzymaniu faktury końcowej)

• • fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie środka trwałego

oraz odwołuje się do art.30 ust. 2 ustawy o rachunkowości przypominając, iż operacje gospodarcze w walutach obcych przedstawia się w ewidencji księgowej po kursie faktycznie zastosowanym w dniu tej operacji lub kursie średnim ogłoszonym dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego ten dzień.

Weronika Król nawiązuje ponadto do nowelizacji ustaw o podatkach dochodowych z sierpnia 2017 r. wskazując, iż nowość stanowi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zaliczki na nabycie nowego środka trwałego z grup 3-6 i grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych o wartości co najmniej 10 000 zł.

Jak księgować zaliczkę na środek trwały